top of page
0b17cbdd-e7b4-468b-b207-a10439c0173e.jpg

WADO-RYU KARATE

Achtergrond en filosofie

Hironori Ohtsuka is de grondlegger van het Wado Ryu karate. Hij werd geboren op 1 juni 1892. Hij kwam op vijfjarige leeftijd in contact met jujutsu. In 1905 ging hij naar de middelbare school, waar hij startte met het Shindo Yoshin Ryu Jujutsu. Zijn leraar was Tatsusaburo Nakayama. Deze stijl van jujutsu kenmerkte zich door slag- en traptechnieken naar vitale punten van het lichaam en door het natuurlijk ontwijken van een aanval met zo min mogelijk gebruik van energie. Ohtsuka sensei maakte zich deze vorm van jujutsu zo goed eigen dat hij in 1921 het menkyo (het diploma van volledige bekwaamheid) behaalde.


In 1922 zag Ohtsuka sensei een karatedemonstratie die werd gegeven door Gichin Funakoshi sensei, de grondlegger van Shotokan karate. Kort daarna begon Ohtsuka sensei met zijn karatetraining bij Funakoshi sensei.

In die tijd bestond de training hoofdzakelijk uit het beoefenen van kata. Ohtsuka sensei vond het alleen maar beoefenen van kata in strijd met de spirit van het budo. Hij zag aanval en verdediging als één geheel (kobo itchi) als typisch kenmerk van het budo. Om dit te trainen ontwikkelde hij de kihon kumite (ook wel Yakusoku kumite genoemd). Samen met Funakoshi sensei werden de kihon kumite verder ontwikkeld en twee jaar later, in 1924, demonstreerden zij samen deze vormen van “vechten op afspraak”.

Ook voegde Ohtsuka sensei het idori no kata (verdediging vanuit een zittende positie) en het shiraha tori no kata (verdediging tegen zwaardaanvallen) aan het karate toe.

In 1928 was Ohtsuka sensei hoofdleraar van de Shindo Yoshin Ryu jujutsu en assistent-leraar in de dojo van Funakoshi sensei. In 1939 wilde de Japanse budo-organisatie Dai Nippon Budoku Kai dat alle karatestijlen zich officieel registreerden. Ohtsuka sensei schreef zijn vorm van karate in onder de naam Wado Ryu. Aan het eind van de tweede wereldoorlog waren de technieken van Ohtsuka sensei op hun hoogtepunt. Het Wado Ryu was uitgegroeid tot een volledige gevechtskunst. Inmiddels had hij de kata die hij van Funakoshi sensei had geleerd, enigszins veranderd. Alle ‘grote’ bewegingen werden door hem als overbodig beschouwd, omdat het uitvoeren ervan resulteerde in een verlies van kracht en energie. Ook veranderde hij de namen terug in Chinese benamingen: Heian werd Pinan; Kanku werd Kushanku en Gangaku werd Chinto.

Door de voorzitter van de Kokusai Budo Renmei (de internationale martial arts federatie) wordt aan Ohtsuka sensei in 1972 de titel MEIJIN verleend. Dat is de hoogste titel die er op dit gebied bestaat en deze was nog nooit eerder toegekend. Ohtsuka sensei bezoekt in 1968 Europa en geeft les in diverse landen, waaronder Nederland. Na 84 jaar van zijn leven aan het budo te hebben besteed, overlijdt Saiko Shihan Hironori Ohtsuka op 29 januari 1982. Zijn grafschrift luidt:

“The way to practise martial arts is not for fighting. Always look for your own inner peace and harmony, search for it”.


Ondertussen had zich een groot aantal leraren het Wado Ryu eigen gemaakt. Drie daarvan maakten in 1963 een rondreis door de Verenigde Staten en Europa. Het waren Tatsuo Suzuki, Toru Arakawa en Hajime Takashima sensei. Hun demonstratie van het Wado Ryu wordt een groot succes. De coach van de Nihon universiteit karateclub, Tanabe sensei, stichtte in 1964 de Britse Karate Associatie, de eerste Wado Kai in Europa (Kai betekent vereniging).

Suzuki (als algemeen hoofdinstructeur), Kono, Toyama, Yamashita en Shiomitsu sensei komen in 1965 naar Europa. Zij vestigen zich in Engeland, Nederland, Italië en Duitsland en beginnen permanent les te geven. In Engeland vestigen zich (later) ook Takamizawa, Sakagami, Sugasawa sensei. In Ierland vestigt zich Iwasaki sensei.

Kono sensei wordt hoofdinstructeur voor Nederland. Hij geeft les aan een aantal judoleraren in de sportschool van T. Wagenaar in Amsterdam. Buiten deze lerarentraining doceerde hij ook door heel Nederland op sportscholen en introduceerde zo het Wado Ryu op brede schaal. Twee jaar later krijgt hij assistentie van Fuji, Ishikawa en Takahashi sensei. 

Karate Practice

SHOTOKAN

Shotokan is de eerste en meest beoefende stijl van het moderne karate. Shotokan omvat lage standen en harde technieken. Verder wordt er veel geoefend op kihon (basisoefeningen), kata en kumite. De beoefenaars van shotokan hechten veel waarde aan de historische achtergrond van het karate en eren daarmee een lange traditie. Shotokan is een non/semi contact stijl die vooral bekendstaat om zijn lage standen en Kata (stijloefeningen).

De naam shotokan werd geïntroduceerd in 1939, toen de eerste karate-dojo werd geopend. Shotokan betekent letterlijk school van Shoto. Shoto, wat wuivende pijnbomen betekent, is de dichtersnaam van Gichin Funakoshi. Het ruisen van de pijnbomen gaf hem inspiratie voor zijn gedichten en de rust die benodigd is voor het beoefenen van karate. Deze eerste karateschool werd verwoest in 1945 bij een Amerikaanse luchtaanval.

Karate Practice

GOJU RYU

Goju-ryu (剛柔流, Goju-ryu) is een van de vier traditionele karatestijlen en is Japans voor hard-zachte stijl. De stichter van deze stijl is Chojun Miyagi sensei, wiens leraar Kanryo Higaonna was. De stijl kent zowel harde als zachte technieken. Om hetzelfde resultaat te krijgen, is de filosofie, hoeft men niet altijd hard aan te vallen; zacht kan een net zo goede en soms zelfs betere werking hebben. De stijlnaam goju is opgebouwd uit de woorden go en ju, welke respectievelijk hard en zacht betekenen. In de training van het goju-ryu karate-do zijn deze principes terug te vinden in de veelvuldige afwisseling van ‘zachte’ en ‘harde’ technieken. Zachte, met muchime uitgevoerde bewegingen, waarbij de kracht van de tegenstander geabsorbeerd wordt; harde, met kime uitgevoerde technieken, waarmee een aanvaller veelal definitief onschadelijk wordt gemaakt. Er wordt in het goju-ryu veel belang gehecht aan de verschillende manieren van ademhalen en het gebruik van de juiste ademhaling bij de juiste techniek. Het goju-ryu gebruikt zowel lineaire/directe als circulaire technieken.

Karate Practice

SHITO RYU

TBC

Karate Practice

ANDERE

Daarnaast bestaan nog vele andere stijlen, zoals:

Kyokushinkai staat bekend als de hardste en vrijwel de enige officiële vorm van "full contact" karate. Het is een volwaardige karatestijl waarin de onderdelen kihon, kumite, kata en tameshiwari alle verplichte onderdelen bij examens zijn, hoewel tameshiwari lang niet in alle Kyokushinkai scholen wordt beoefend. Kyokushinkai kenmerkt zich door gedisciplineerde en geestdriftige beoefening. Traditioneel wordt De 'Fighting Spirit' (Kokoro), het Bushido en de dojo-kun in de authentieke dojo dan ook zeer hoog aangeschreven. Het gevecht zelf vormt het zwaartepunt van deze karatestijl, kyokushinkai staat ook wel bekend als 'World's hardest karate'.

Voor senioren worden wedstrijden gehouden zonder beschermers en vol contact is toegestaan. Binnen een strak kader van regels, waarop vijf scheidsrechters per wedstrijd toezien, is het geoorloofd de tegenstander te slaan of te schoppen. Verboden technieken zijn echter schoppen naar het kruis en de gewrichten, en stoten naar hoofd, ruggengraat, kruis en hals. Schoppen naar het hoofd zijn echter wel toegestaan.

bottom of page